Σύνοψη

“Οἱ ἄνθρωποι ποὺ βιώνουν τὴν θεία Χάρη πνέουν τὴν ἄκτιστη ζωὴ τοῦ Θεοῦ. «Τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰωάν. 3,8). Πνέει κυρίως στοὺς Ἁγίους. Αὐτοὶ ἔχουν ἀποκτήσει μόνιμα τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἔχουν ἀφομοιώσει τὴν Χάρη Του. Ὑπάκουσαν καὶ ἔθεσαν ὡς σκοπὸ τῆς ζωῆς τους τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιὸς εἰμι» (Α΄ Πέτρ. 1,16). Μὲ ὅλη τὴν προαίρεση καὶ τὴν ἔφεση τῆς ψυχῆς τους, μὲ ὅλο τὸν πόθο καὶ τὴν δραστηριότητά τους στράφηκαν νὰ πραγματοποιήσουν αὐτὸν τὸν σκοπό. Ἔτσι καὶ ἀπὸ αὐτὴν ἐδῶ τὴν ζωὴ ἀπόκτησαν τὶς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ, ἔγιναν υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, θαυματούργησαν, μετέδωσαν ἀπὸ τὴν Χάρη ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στοὺς συνανθρώπους τους· τοὺς μετέδωσαν κάτι ἀπὸ τὴν πνοὴ τοῦ Ἀκτίστου ποὺ βίωναν. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ὠφέλησαν ὅλη τὴν κτίση. Ἡ ἁγιότητα ἑνὸς ἀνθρώπου δὲν γίνεται αἰτία νὰ μεταμορφωθοῦν πρὸς τὸ καλύτερο καὶ τελειότερο μόνον ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὸν πλησιάζουν, ἀλλὰ γίνεται αἰτία μεταμορφώσεως καὶ αὐτῆς τῆς ἄλογης κτίσεως, δίνοντάς μας ἔτσι μία εἰκόνα τῆς ζωῆς τοῦ Παραδείσου. Αὐτὸ δὲν τὸ συναντοῦμε μόνο στοὺς βίους τῶν παλαιῶν Ἁγίων, ἀλλὰ τὸ παρατηρήσαμε καὶ ἐμεῖς προσωπικὰ στὶς σύγχρονες ἁγιασμένες μορφὲς τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Ἅγιο Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη, τὸν Ἅγιο Σωφρόνιο, τὸν Ἅγιο Παΐσιο, τὸν Ἅγιο Πορφύριο τὸν Καυσοκαλυβίτη. Από τον πρόλογο της έκδοσης.